against the gods ณ เทือกเขาศักดิ์สิทธิ์เร้นลับ ผาบรรจบเมฆคือจำนวนหนึ่งในสี่สถานที่ที่อันตรายที่สุดของทวีปก้อนเมฆคราม เขาหินบรรจบเมฆถูกตั้งชื่อว่า “ป่าช้าพญายม” ท่ามกลางวันเวลาอันนาน ผู้คนที่ร่วงหล่นลงจากผานี้มีมากเกินจะนับคำนวณ ล้วนไม่มีผู้ใดมีชีวิตรอดรวมทั้งสามผู้กล้าปราณเทวะ
against the gods ผู้ซึ่งพลังฝีมือเด่นสุดฟ้าบัดนี้ที่สุดปลายของหน้าผาเด็กหนุ่มผมดำตาสีดำพิงอยู่บนก้อนหินใหญ่สูงขนาดเท่าตัวคนสอง เขาสวมเสื้อผ้าสีมืดทึบดุจเดียวกันบนร่างกายเต็มไปด้วยรอยแผลเล็กใหญ่นับไม่ถ้วนรวมทั้งเลือดเปื้อนเปรอะอยู่ทุกตารางนิ้วเพียงชั่วครู่เวลาการหายใจเข้าออกสองสามครั้งที่เขายืนอยู่บนก้อนหิน นิยายวาย ใต้เท้าของผู้ชายกลับปรากฏแอ่งเลือดแผ่ขยายออกมาอย่างน่าตกใจอกของหนุ่มน้อยหอบสะท้อนขึ้นลงอย่างน่าสะพรึงกลัวจังหวะหอบหายใจหนักหน่วงจนถึงแทบจะฉุดกระชากจิตใจผู้ฟังกล้ามเนื้อทุกมัดบนร่างกายสะท้านโอดครวญถึงสภาพร่างกายอันอ่อนเพลียถึงขีดสุดแม้ไม่ได้หินใหญ่ก้อนนี้
เขาอาจจะไม่บางทีอาจแม้กระทั้งจะยืนอยู่ได้ด้วยกำลังของตัวเองถ้าแต่ทว่าสายตาของบุรุษหนุ่มกลับทั้งยังเย็นชาทั้งยังเยือกเย็นเยี่ยงกระบี่คมหนึ่งคู่ สะท้อนประกายชั่วร้ายราวกับดวงตาหมาป่า มุมปากเหยียดยกขึ้นยิ้มอย่างเยาะเย้ยข้างหน้าของชายหนุ่มยืนเต็มไปด้วยฝูงชนมากไม่น้อยเลยทีเดียวเพื่อปิดทางหนีของเขา
“หยุนเช่อ เจ้าจนตรอกแล้ว ถ้ายอมเชื่อฟังและส่งมุกพิษสรวงสวรรค์ เราอาจจะไว้ชีวิต” “วันนี้พวกเราจะรักษาความเป็นธรรมแทนฟ้า เราจำต้องกำจัดเจ้าตัวหายนะ ถ้าเจ้าส่งมอบมุกพิษสรวงสวรรค์ออกมาและก็ยอมโดยด่วน เราจะให้เจ้าตายอย่างสบายมิเช่นนั้นเจ้าจำเป็นที่จะต้องพบความเจ็บจากพันมีดทะลวงจิตใจ”
“หยุนเช่อ! เลิกดันทุรังเสียเถอะ ทางรอดทางเดียวของเจ้าเป็นมอบมุกพิษสวรรค์ !! เจ้ามันมีค่าเพียงน้อยนิดเกินกว่าจะครองวัตถุศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้” ฝูงชนต่างร่ำร้องตะเบ็งเป็นระลอก ต่างคนต่างอ้างถึงความถูกต้องรวมทั้งศีลธรรมทั้งหลาย ถ้าเกิดผู้ใดก็ช่างในแดนก้อนเมฆครามผ่านมา คงจะจำเป็นต้องตะลึงงันในการเกิดนี้ ฝูงคนที่ยืนขมึงทึงกลุ่มนี้ ล้วนประกอบด้วยค่ายพรรคที่อดทนที่สุดในดินแดนก้อนเมฆคราม เหล่าหัวหน้าเชื้อสายต่างแสดงตัว แม้แต่ผู้หลักผู้ใหญ่บางคนที่ถูกลืมไปแล้วหลังจากนั้นก็ยังเข้าร่วม มันไม่เกินเลยที่จะพูดว่า ถ้าหากท่านชี้ไปที่คนใดคนหนึ่งในกลุ่มคน
ท่านจะพบว่าคนคนนั้นคือผู้มีอิทธิพลที่สามารถเขย่าดินแดนหนึ่งได้อย่างยิ่งจริงๆและก็ปัจจุบันนี้ บุคคลเหล่านั้นได้มารวมตัวกันต่อเนื่องจากผู้ชายชายหนุ่มผู้ซึ่งถูกบีบคั้นอยู่ในปลายหน้าผา
เพื่อวัตถุประสงค์อย่างเดียวเป็นไข่มุกพิษสวรรค์ในความถือครองของเขา วัตถุศักดิ์สิทธิ์สูงสุดที่แผ่นดินก้อนเมฆคราม บุคคลเหล่านั้นต่างตวาดข่มขู่คุกคามขณะเดียวกันก็พยายามคืบคลานใกล้ เมื่อไข่มุกพิษสวรรค์ปรากฏ มนุษย์ต่างเผชิญกับสมบัติล้ำค่าสุดสูงที่ไม่บางทีอาจต่อต้าน หลังจากการไล่ล่าสามวันสามคืนเต็ม
พวกมันแทบจะไม่บางทีอาจอดรนทนรอคอยที่จะเก็บเกี่ยวผลแห่งความพากเพียรได้ผู้ชายชายหนุ่มผู้เกิดมาเส้นลมปราณทุพพลภาพ ถูกผู้คนเยาะเย้ย ซ้ำยังโชคร้ายถูกวางยาเพราะว่ามีคนริษยา ต้องการภรรยาที่กำลังจะตบแต่งของเขา จิตวิญญาณของเขาได้ไปกำเนิดใหม่ในอีกทวีปอันไกลห่าง และได้รับนามใหม่ นามหยุยงนเช่อ เขาได้รับการถ่ายทอดทักษะหมอเทวะมาจากคุณครูที่ชุบเลี้ยง และก็กลับโชคร้าย อาจารย์ของเขาถูกขู่เข็ญจนถูกตาย ด้วยเหตุว่ามีคนมากมายก่ายกองปรารถนาสิ่งที่อาจารย์ของเขาถือครองอยู่ มุกพิษสรวงสวรรค์! หยุนเช่อได้รับมุกพิษสรวงสวรรค์จากอาจารย์ จึงแพร่พิษฆ่าผู้คนเยอะแยะเพื่อหวังชำระแค้นให้คุณครู
ท้ายที่สุดเขาถูกต้อนจนถึงหน้าผาที่สูงที่สุด เพื่อไม่ให้พวกเลวทรามได้ไข่มุกไป จึงกลืนมุกพิษสวรรค์แล้วกระโจนลงหน้าผาเพื่อหวังเสียชีวิต แต่ว่า!!! ยังก่อน! มันยังไม่ตาย วิญญาณของหยุยงนเช่อล่อยลอย กลับมาตายใหม่ในร่างของเกลอเช่อที่พึ่งพิงตาย เกิดใหม่อีกครั้ง!! แถมไข่มุกพิษสรวงสวรรค์ก็ประจำตัวมา ประสานกับร่างกายเดิมของเขาอีกด้วย ในชีวิตที่สามนี้ หยุนเช่อตั้งใจ จะเป็นเยี่ยมในใต้หล้า เพื่อจะไม่ต้องก้มตัวให้คนไหนกันอีก
หยุนเช่อหัวเราะอย่างเย็นชา เขายกมือขวาขึ้นช้าๆลูกกลมสีเขียวเช่นหชู ทอประกายหม่นทึบปรากฏบนฝ่ามือ ชั่วเวลาที่ไข่มุกทอประกาย ทุกผู้คนต่างสกัดกั้นลง สายตาจับจ้องไปยังมุกสีเขียว ดวงตาโชนแสดงความมักมากต้องการกระหายสำหรับหยุยงนเช่อ ผู้มีอิทธิพลที่โลกต้องตกใจพวกนี้ช่างเลอะเทอะโสมมและก็เต็มไปด้วยเล่ห์เล่ห์กล แม้ว่าจะตกอยู่ในเหตุการณ์คับขัน ดวงตาของผู้ชายเต็มไปด้วยความถือดีแล้วก็ดูถูก มันเต็มไปด้วยความเกลียดชังสุดก้นบึ้ง “ท่านคุณครูใช้ชีวิตมานะช่วยเหลือโลกหล้า ช่วยเหลือผู้คนเยอะมากนับไม่ถ้วนโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนหรือเกียรติศักดิ์ แต่ว่าเป็นเพราะไข่มุกพิษสวรรค์นี่ พวกเจ้าเหล่าเครือญาติใหญ่ผู้รักษาความเที่ยงธรรมกลับฆ่าท่านอาจารย์เมื่อเจ็ดปีที่ผ่านมา”
“ข้าเกลียด…..ชิงชังตัวข้าที่ช่างไร้ประโยชน์ที่เราไม่ฆ่าเครือญาติสุนัขผดุงความดีอย่างพวกเจ้าซะตั้งแต่เมื่อเจ็ดปีกลาย” ทุกคำที่ส่องแสงออกมาจากปากของหยุนเช่อเต็มไปด้วยความผูกใจเจ็บสุดหัวใจ
แม้จะผ่านมานานถึงเจ็ดปี เพียงแค่คิดถึงความตายของอาจารย์ก็ถึงกับทำให้เกิดอาการชายชายหนุ่มหลั่งน้ำตาเลือดจากหางตา
หยุยงนเช่อไม่รู้จักบิดามารดา ในช่วงเวลาที่คุณครูพบตัวเขา
เด็กแบเบาะน้อยเพียงอายุไม่กี่วันเพียงแค่นั้น โน่นเป็นวันกึ่งกลางฤดูใบไม้ผลิ ฟูเมฆบางเบา ลมโชยอ่อน ยอดเขาชื่นบาน ลำน้ำใสเหมือนดั่งแก้ว ท่านตั้งชื่อเด็กน้อยว่าหยุนเช่อ (ก้อนเมฆสดใส) ด้วยหวังว่าเด็กน้อยจะบริสุทธิ์ดุจเมฆา ใสสะอาดดุจน้ำ เมื่อเด็กน้อยโตขึ้นจะได้สืบทอดศิลปะการเยียวยารักษาเพื่อช่วยผู้ทุกข์ร้อนด้วยความบริสุทธิ์ใจบริสุทธิ์ไม่ว่าโรคหรือลักษณะการป่วยพวกนั้นจะรุนแรงเท่าใด
อาจารย์ ของ หยุยงนเช่อสามารถรักษาได้ นี่สืบเนื่องจาก ไข่มุกพิษสวรรค์ในร่าง คำว่า “พิษสวรรค์” สองคำนี้ คือ ไข่มุกเป็นพิษเข้มข้น ถ้าแต่ว่า “พิษ” รวมทั้ง “ยารักษา” ที่จริงแล้ว มีรากฐาน เดียวกัน อาจารย์ ของ หยุนเช่อ ไม่เคยใช้ พิษของมุกสรวงสวรรค์ ท่านเพียงแต่ใช้การเล่นแร่แปรธาตุเพื่อสกัด หลอม และก็สุดท้ายสรรค์สร้างยาวิเศษเพื่อช่วยเหลือคนเยอะแยะท่านสอนความสามารถด้านการแพทย์ทั้งผองแก่หยุนเช่อ แม้กระนั้นเจ็ดปีกลาย ข่าวลือเรื่องที่ท่านครองมุกพิษสรวงสวรรค์แพร่ระบาดออกไป ท่านก็เลยมอบมันแก่หยุนเช่อและบอกให้เด็กหนุ่มแอบหนี ต่อไปไม่นาน ท่านก็เลยจบชีวิตลงในเงื้อมมือของเหล่าเครือญาติใหญ่เมื่อหยุนเช่อได้ยินข่าวการตายของอาจารย์
เขาร่ำ ไห้ตรงเวลา สามวันสามคืน รากเหง้า ที่ความ รังเกียจ ได้ตั้งหลัก ปักฐานลง ในหัวใจ อย่างแน่นแฟ้น หนุ่มน้อย เลิกฝึกซ้อม ศาสตร์ที่การรักษา สลับกัน เขาซึมซับ พิษจากมุก พิษสรวงสวรรค์ การแก้เผ็ด กลายเป็น สิ่งยึดเหนี่ยว สิ่งเดียวของเขา เจ็ดปีผ่านไป หยุยงนเช่อ สำเร็จวิชาพิษ และ ก็แผ่ คมเขี้ยว ที่การแก้เผ็ด เพียงไม่ถึงสิบวัน พิษแพร่ ขยายมากกว่า พันลี้ทุกคนต่าง ตามล่าเขา ซึ่งเป็นผู้ครอบครอง ของดีเลิศ เขาก็เลยกลืนมัน แล้วกระโดด หน้าผาจบ ชีวิตเพื่อ ไม่ให้คน ไหนกัน ได้มันไป ต่อไป เขาพบว่า ได้มาอยู่ ในร่างหนุ่ม ที่มีชื่อเดียว กับเขาในอีกโลก โดยมีความทรงจำของทั้งคู่ชาติภพ ทั้งของยอดเยี่ยมชิ้นนั้นยังติดตัวเขามาด้วย แต่ว่าในร่างใหม่นี้เขาเป็นเพียงแค่คนชีพจรพิการที่สู้ไม่ได้แม้แต่เด็กสิบขวบ แต่มีวาสนาทางผู้หญิงคอยช่วยเหลือแล้วก็ชะตากรรมที่พิศดารทำให้เขาได้ครอบครองพลังอำนาจซึ่งสามารถกลับฟ้าสะเทือนดินผู้คนล้มตายเป็นใบไม้ร่วง เขย่าขวัญและก็ก่อความหวาดกลัวทั่วทั้งยังแผ่นดิน
มันดึงดูด เหล่าผู้ กล้ารวม ทั้งผู้มีอิทธิ พลทั้งหลาย เพื่อโภคทรัพย์ ดีเลิศ นี่เป็นจุดเริ่ม แรกการตาม ล่าหยุน เช่อเพื่อแย่ง ชิงมุกพิษสวรรค์ กระทั่งนำพาสถานการณ์มาถึงเวลานี้
หยุยงนเช่อจ้อง ไปยังทุกคน ที่อยู่เบื้องหน้า ด้วยความเคียด แค้นไม่ชอบ ผู้ชาย หัวเราะเสียงเย็น เมื่อเสียงหัวเราะ ลดระดับจนกระทั่ง แทบจะเย็นเยือกดุจน้ำแข็ง ผู้ชายขู่คำราม
“มึง！ไอ้พวกลูกสำส่อน พวกมึงปรารถนาไข่มุกพิษสวรรค์……ฝัน…ไป…เหอะ！！！”ทันใดนั้นเอง หลังคำประกาศอย่างหนักแน่น หยุยงนเช่อยกมือขึ้นแล้วก็โยนไข่มุกพิษสรวงสวรรค์เข้าไปในปากของตน ชายหนุ่มฝืนใจไข่มุกลงคอ มันไหลลงกระเพาะของหนุ่มน้อยอย่างรวดเร็ว
“แก…..เอ็งทำอะไรลงไป！？！？”
“มัน…มันกลืนมุกพิษสรวงสวรรค์ไปแล้ว！”
“หยุยงนเช่อ！ เอ็งต้องการตายมากใช่มั้ย！”
“ช่างเถิด เรื่องเล็กน้อย เราฆ่ามันแล้วเอาไข่มุกออกมา！”ไข่มุกพิษสววรค์เข้าไปในร่างกายแต่ว่าพิษกลับไม่แพร่ขยายและทำให้เกิดอาการชายชายหนุ่มตายอย่างที่ผู้ตามล่าคาดหมาย กลับกัน แสงสีเขียวจางเรืองออกมาจากข้างนอกร่างกายของหยุนเช่อ
“ฆ่ามันเวลานี้！มิเช่นนั้นไข่มุกพิษสรวงสวรรค์ภายในร่างกายมันอาจมีการเปลี่ยนแปลง กลายเป็นเรื่องสำคัญแน่!”ท่ามกลางเสียงคำราม กรุ๊ปผู้คนข้างหน้าสุดโถมเข้าลงมือต่อหยุยงนเช่อพร้อมๆกัน
หยุนเช่อจ้องมองดูเป้าหมายที่ตัวเองจ้องทำลายแล้วเริ่มหัวเราะ เสียงหัวเราะของเด็กหนุ่มฟังมองทั้งยังแหบโหยทั้งแห้ง ถ้าหากแต่ทว่าเต็มเปี่ยมไปด้วยความวางท่าทระนง
“ข้าไม่สามารถที่จะฆ่าพวกเจ้าได้ แต่พวกเจ้าก็ฆ่าเรามิได้เช่นกัน！สวะอย่างพวกแกไม่คู่ควรกับไข่มุกพิษสวรรค์ ยิ่งไม่คู่ควรในการเอาชนะข้า ถ้าเราจะต้องตาย เรายอมตายด้วยมือของเราเอง！ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า… ”ข้างหลังเสียงหัวเราะ หยุนเช่อสะสมกำลังอันน้อยนิดที่เหลือแล้วกระโดดไปข้างหลัง！
“หยุดมัน！！！”มือหลายคู่ดูหมิ่นเหยียดหยามยื่นเพื่อรั้งหยุนเช่อเมื่อทราบถึงเจตนาของผู้ชาย แม้แต่ว่าเงาร่างก็ไม่สามารถที่จะคว้าไว้ได้ พวกมันได้แม้กระนั้นเหม่อมองร่างของหยุนเช่อหล่นลอยเคว้งลงไปในหุบเขา
…… ผาบรรจบเมฆ ช่างเหมาะสมเสียจริง ที่จะเป็นป่าช้าของข้า … หยุนเช่อ … ไม่มีอะไรที่จะรั้งเราเอาไว้ได้อีกแล้ว เราหมดเกลี้ยงภาระใดๆในโลกนี้โชคร้าย … เราไม่สามารถแก้แค้นให้แด่คุณอาจารย์…รวมทั้งท่านพ่อท่านแม่
หยุยงนเช่อกอบกุมจักจี้เงินที่ทรวงอกอย่างทะนุถนอมมันเป็นเพียงแต่อย่างเดียวที่อยู่กับตัวเขาเวลาที่ท่านอาจารย์มา เจอลมพัดหวีดหวิวผ่านใบหูในช่วงเวลาที่หนุ่มน้อยค่อยหลับตาลงช้าๆและก็ปลดปล่อย ให้ร่างกายจ่อมจมลงในความมืดดำของหุบเหวที่ดูราวกับว่าไม่มีส่วนลึก
“ข้าต้องการนาง…ข้าจำต้องได้นาง!!” กลับหน้าหลัก
หน้าอก ของ เซียวกวงหยู แล้ว ก็เซียวกวง เหล่ยสะท้อน ขึ้นลงอย่าง หนักขณะ ที่พวก มันต่าง โพล่ง ประโยคดุจเดียวกันที่อยู่ในใจออกมาโดยพร้อมกัน ในฐานะของบุตรชายของผู้นำพรรคเครือญาติเซียว พวกมัน ล้วน เป็นบุคคล ที่ถูกโฉลก ลิขิต ให้เพียง แค่ทอด ตามองลงมายังโลกหล้า สำหรับ กับ พวกมัน สตรี เพียง เป็น ข้าวของ ประดับ เพียงเท่านั้น พวกมันล้วน ไม่เคยคาดการณ์ ทั้งยังไม่ เคยวางใจว่า จะปรากฏ สตรีที่พวกมันจะต้องมอบหัวใจให้ แต่ว่า ณ บัดนี้ สตรีนางนั้นปรากฏขึ้นแล้ว พวกมันต่างมีความรู้สึกว่าแม้ได้เป็นเจ้าของนาง ก็เลยจะจัดว่าสามารถถือกำเนิด เกิดขึ้นมา โดยไม่เสีย เปล่าอย่างแท้จริง ทั้งบรรลุ สู่จุดสุดยอด ของชีวิต ถ้าเปรียบเทียบ กับ ตำแหน่ง ผู้นำ พรรค ตระกูล เซียวในอนาคต ยัง ไม่ถือว่า ด้อย กว่าแม้ แต่น้อย และ นี่ ย่อม เป็นความคิด ขอ งผู้ชาย ที่ประกอบ ด้วยคุณลักษณะ เพียงพอ ทุกผู้ สำหรับคนที่ปราศจากคุณสมบัติอันสมควร พวกมันเพียงแต่สามารถรู้สึกถึงความด้อยค่า แล้วก็เพียงแต่นิ่งอึ้งต่อไปเท่านั้น ยังเหลือเพียงแค่ภาพจินตนาการอันไกลห่างอย่างกับก้อนเมฆขาวที่ปลายขอบฟ้า สั่นจิตใจของพวกมัน
